گجت های پوشیدنی تا سال های آینده

چند سالی میشود که گجت های پوشیدنی در دسته های مختلف مانند دستبندهای سلامتی یا دستبندهای هوشمند، عینک های هوشمند، ساعت های هوشمند و غیره وارد بازار شده اند تا شاهد انقلابی در زمینه ی گجت های پوشیدنی باشیم. آمار فروش گجت های پوشیدنی و پیش بینی ها در مورد آینده ی این دستگاه ها نشان میدهد که احتمالا رشدی برابر گوشی های هوشمند را طی چند سال آینده تجربه خواهند کرد و سهمی به همان اندازه ی گوشی های هوشمند را کسب خواهند کرد. تا امروز دستبندهای هوشمند فناوری های جدید و ویژگی های متنوعی را به خود دیده اند. اما در آینده این گجت ها به چه شکل خواهند شد و کاربرد آنها به چه صورت خواهد بود؟ چه انتظاری باید از نسل های بعدی دستبندهای هوشمند سلامتی و به طور کلی از گجت های پوشیدنی داشته باشیم؟ همراه شهر فافا باشید تا با هم پاسخ این سوالات را مرور کنیم.

تکامل در طراحی

طراحی دستبندهای هوشمند در سال های اخیر تغییرات زیادی داشته است و هنوز شرکت ها به زبان طراحی رضایت بخشی دست پیدا نکرده اند و سعی داشته اند با تغییرات مداوم و زیاد در هر نسل، به یک طراحی ایده آل دست پیدا کنند. مدل های متنوع زیادی به تولید رسیدند که ظاهرهای بسیار متفاوتی بعضا با یکدیگر دارند. از طراحی با صفحه ی گرد و مستطیل گرفته تا فرم های نامتعارف دیگر. ضخامت این دستبندها معمولا زیاد هستند که یکی از نواقص طراحی آنها محسوب میشود. این مشکل در طراحی شامل مدل های سازندگان معروفی مانند Fitbit نیز میشود. برخی از سازندگان در این بخش عملکرد بهتری داشته اند. به طور مثال امسال دستبند ورزشی Misift Vapor وارد بازار شد که از حاشیه ی نمایشگر کمی برخوردار بود و همچنین نمایشگر بسیار خوبی برای خواندن اطلاعات در زیر نور آفتاب دارد. با این حال همچنان طراحی کلی این مدل نیز چندان رضایت بخش نیست و قطعا همه ی کاربران آن را نمیپسندند.

تحلیلگران معتقدند که طراحی دستبندها و ساعت های هوشمند از وضع ناخوشآیند فعلی فاصله خواهد گرفت و بیشتر شاهد طراحی های هیبریدی در این گجت ها خواهیم بود. ساعت و دستبندهایی که طراحی کلاسیک دارند محبوب تر خواهند شد و فروش خوب آنها ادامه خواهد داشت چرا که طراحی کلاسیک برای اکثریت مصرف کنندگان قابل قبول است در حالی که طراحی های عجیب و غریب برای همه قابل قبول نیست و احساس خوشآیندی به کاربر هنگام استفاده از این گجت های پوشیدنی منتقل نمیشود. بدین ترتیب باید شاهد تغییر روند عظیمی در طراحی دستبندهای سلامتی و ساعت های هوشمند باشیم.

 

گجت های پوشیدنی در قالبی جدید

کالبد کلی اکثر گجت های پوشیدنی من جمله دستبندهای هوشمند به گونه ای بوده است که مصرف کنندگان تمایل زیادی به پوشیدن آنها نشان نداده اند. به شکل محسوسی کاربران خواهان گجت های پوشیدنی هوشمندی هستند که ظاهر آنها هوشمند بودن آنها فریاد نزند! بلکه ظاهری ساده داشته باشند تا پوشیدن آنها با هر تیپ و شخصیتی سازگاری داشته باشد. شرکت های زیادی با اطلاع از این موضوع آماده هستند که نسل های بعد گجت های پوشیدنی را با طراحی طبیعی تر وارد بازار کنند. افزایش تنوع این دستگاه ها نیز نکته ی مهم است. به طوری که شاهد هوشمند شدن کفش های ورزشی نیز هستیم و سازندگانی مانند شرکت امریکایی مشهور Under Armour با قرار دادن تراشه ای کوچک در کفش های ساخت خود، به ورزشکاران برای نظارت بهتر بر روی فعالیت های خود کمک میکنند. تراشه هایی که به سنسور های مختلف از جمله سنسور شتاب سنج مجهز هستند و حتی قادرند گام های بندی که ورزشکار برمیدارد را شناسایی کنند. تعداد قدم های طی شده، تعداد ضربان قلب، میزان تنفس و شدت فعالیت از دیگر اطلاعاتی هستند که کفش های ورزشی هوشمند میتوانند در اختیار ورزشکاران قرار دهند.

در آینده قطعا نوآوری در گجت های پوشیدنی بسیار فراتر خواهد رفت. این را میتوان از محصولاتی مانند دوربینی که پاناسونیک در حال توسعه ی آن است و قادر به خواندن تعداد ضربان قلب شما فقط از طریق نگاه کردن به دوربین است فهمید. این دوربین Contactless Vital Sensing نام دارد و میتوان تغییرات بازتاب نور پوست شما کنترل کند. این موضوع به تغییرات ساختار سلول های خونی بدن مرتبط است که در زمان فعالیت دچار تغییر و تحول میشود. از آنجا که این سیستم پایه ی نرم افزاری دارد میتواند بر روی هر دوربینی حتی وبکم ها نصب شود. مچ بندهای فعلی ممکن است با عینک های هوشمند در آینده جایگزین شوند اما این موضوع با توجه به شکست هایی که در زمینه ی عینک های هوشمند شاهد بودیم در هاله از ابهامات قرار دارد. گوگل گلس بارزترین نمونه ی شکست در صنعت عینک های هوشمند است که باعث شد دید کاربران نسبت به عینک های هوشمند تغییر کند. اما اگر پیشرفت های چشمگیری در این زمینه حاصل شود، عینک ها پتانسیل تبدیل شدن به یکی از گجت های پوشیدنی محبوب را دارند.

چیزی که احتمالا باعث شده تا امروز این ویژگی در دستبندها به صورت انبوه استفاده نشود این است که اندازه گیری آب بدن کار پیچیده ای است. در حال حاضر تنها راه اطلاع از این موضوع رنگ ادرار انسان است که طبیعتا یک گجت پوشیدنی از پس چنین کاری برنمیآید. علاوه بر این مچ دست جای مناسبی برای اندازه گیری سطح آب بدن نیست اما برای دیگر اطلاعات مانند ضربان قلب مچ دست مکان درستی است. چیزی که میتوان در مورد آن مطمئن بود این است که بالاخره در آینده این ویژگی به گجت های هوشمند اضافه خواهد شد اما این کار نیازمند تحقیق زیاد توسط شرکت ها است که باعث میشود فرآیندی زمان بر باشد.

کنترل قند خون

 

دیابت یکی از شایع ترین بیماری هایی است که مردم بسیاری زیادی در سراسر جهان با آن درگیر هستند. این مشکل با برهم ریختگی سطح قند خون بروز پیدا میکند و سوخت و ساز بدن به دنبال آن مختل خواهد شد. دیابتی ها باید نظارت دقیقی بر روی قند خون خود داشته باشند تا دچار مشکل نشوند. بدن این بیماران باید آب کافی داشته باشد و سطح قند خون نیز پائین باشد. یک گجت پوشیدنی میتواند کنترل این فاکتورها را ساده تر کند. زمان پائین آمدن قند خون گجت پوشیدنی میتواند به صاحب خود هشدار دهد و توصیه کند که برای افزایش قند خود چه خوراکی هایی بخورد. یا اگر قند خون شما بالاست، شما را از خوردن خوراکی های شیرین منع کند. بدین ترتیب در آینده یک دستبند سلامتی یا ساعت هوشمند میتواند نقش یک پرستار دلسوز را ایفا کند. نوآوری هایی این چنینی میتواند به طرز چشمگیری سطح سلامتی را در بین افراد افزایش دهد. درمان هم برای انسان ها و هم برای دولت ها هزینه ی بیشتری نسبت به پیشگیری دنبال دارد و تکنولوژی میتواند این میان نقش پررنگ خود را نمایان کند. ابرکمپانی های دنیای فناوری همچون گوگل، اپل و مایکروسافت در این زمینه فعالیت زیادی دارند و هدف اصلی آنها این است اطلاعات درمانی و پزشکی که از طرف گجت های پوشیدنی به کاربر داده میشوند دقیق باشند و زمانی که این اتفاق محقق شود، گجت های پوشیدنی برای کاربران تبدیل به یک وسیله ی ضروری میشوند. در آن موقع کاربران میتوانند از خود در مقابل بیماری و مریضی محافظت کنند و دیگر زمانی که بیماری هایی همچون دیابت پیشرفت کرده اند و کار از کار گذشته است تکرار نشود.

عمر باتری 

یکی از مشکلات اصلی گجت های پوشیدنی میزان شارژدهی این دستگاه ها است که تقریبا معادل گوشی های هوشمند هستند و این یعنی یک نقطه ضعف. اکثر گجت های پوشیدنی با یک بار شارژ نهایتا دو روز کاربر را همراهی میکنند. خوشبختانه تا سال های آینده این مشکل حل خواهد شد. فناوری جدیدی که آن را باتری های سه بعدی میخوانند و در آن از لایه های فومی مس استفاده شده باعث میشود این باتری ها ایمنی بیشتری داشته باشند و خطر آتش گرفتن منتفی شود. جالب است که بدانید هزینه ی تولید این باتری ها کمتر از باتری های فعلی است و میتوان آنها در ابعاد کوچک تری تولید کرد. با این حال نمیتوان باتری هایی با ظرفیت زیاد را با این فناوری تولید کرد اما میشود با بهینه سازی تمام اجزای یک گجت پوشیدنی، در مصرف انرژی این دستگاه ها صرفه جویی زیادی کرد. قطعا با بهبود وضعیت شارژدهی گجت های پوشیدنی، تمایل مصرف کنندگان به این دستگاه ها بسیار زیاد خواهد شد. رفع اینگونه ایرادات و ویژگی هایی که نام برده شد باعث میشود که در آینده گجت های پوشیدنی بسیار مورد استفاده قرار بگیرند.

d2018-09-08